Wapenstilstand Pervijze - Wereldoorlog I in de Westhoek

Last Post

Evenementen

Meldingsformulier

HOME

Je was erbij / You were there

Wapenstilstand - Pervijze - 11/11/2012

Ook in Pervijze werd Wapenstilstand herdacht.

G- (14)

Gelegenheids Eerste Lezing, Wapenstilstand 2012 door Roger Riekaert

Geachte aanwezigen, Beste vrienden,

Indien de mens zich niet gemakkelijk aan de vergetelheid kon onttrekken, zou het leven ongetwijfeld onmogelijk zijn. Men staat verstelt dat de hedendaagse generaties zich als het ware beijveren om te vergeten. Dagelijks worden we met afschuwelijke beelden bestookt, meestal in het midden Oosten, Syrie, Lybié, Irak, Afrika, Afghanistan, enz, maar was dit niet altijd zo? Het maakt stilaan deel uit van ons bestaan, we wennen er aan, het is verre van ons bed, en het raakt ons niet meer. Of toch ??????
Hebt U ze gezien, hier vooraan aan het altaar? De grote boosdoeners die ooit dood en vernieling zaaiden in ons dorp. Want dag en nacht werd Pervijze onder vuur gehouden, tot het dorp veranderd was in een afgrijselijke aanblik.

Op maandag 26 oktober 1914 schrijft de D. bevelhebber in zijn velddagboek “ Dood of leven, Pervyse, nooit hing de eindbeslissing meer af als van deze dag, in dit kleine dorp, meter voor meter vorderen wij, en betalen met ons bloed, die vervloekte spoorwegberm wordt niet bereikt. Hij moet genomen worden kost wat kost, we stormen als vanaf de eerste dag, onder razend geweervuur, en de inslagen van honderden granaten, in de avond bij zonneondergang, in de kille oktoberwind, aangevuld met de lijken der gesneuvelden, blijven de granaatinslagen brullen met lange vuurstralen door de duisternis.

We hebben ze nu gebruikt als kaarsenhouders, boodschappers voor ons allen, hun licht brengt ons een boodschap , van hoop, van warmte, verdraagzaamheid en Vrede. Zoals U net hebt gehoord , ooit was het anders.

Luisteren we even samen, op deze dag van de wapenstilstand, naar een toch wel bijzonder treffend verhaal, niet over helden of roemruchte daden, maar het menselijk verhaal van eenvoudige gewone burgers, want ook zij leden, en waren slachtoffers van de grote oorlog.

De Grote oorlog, en het kleine Pervyse.

Het is oorlog en in de verte bulderen de kanonnen, steeds dichterbij. Herminie Declercq woont met haar kinderen Gerard en Margriet in Keiem en is zwanger. Haar man verblijft op dat ogenblik in Frankrijk. Half oktober 1914 staan de Duitsers op het punt Keiem in te nemen. Iedereen vlucht de Ijzer over naar veiliger oorden, zo dacht men toen.

Hermine ga naar Pervyze, zegden ze in Keiem, in Pervyze is het goed.

En Hermine kwam naar Pervyze, met haar jongste zoontje Gerard, en dochter Margriet, en in haar buik pril leven.

Hermine trekt in bij haar zuster, die in de Veurnestraat een herberg uitbaat. Ze blijft er wonen, zo goed en zo kwaad als het kan, tussen de puinen, en de soldaten, de dood is nooit ver weg. Ondertussen groeit het prille leven in haar.

Op 26 februari 1915, wordt hij geboren, Albert-Josephus-Cornelius AMEEUW.

In maart 1915 wordt Pervijze, of wat er nog van overbleef, voor de zoveelste maal hevig beschoten. Albert is amper 3 weken oud, hij ligt in zijn wiegje in een hoek van het huis. De woning wordt zwaar getroffen, alles is dood onder het puin, behalve, Albert, die gevonden wordt door de Amerikaanse verpleegster Helen Gleason. Hij lag onder een houten balk die dwars over zijn wiegje lag, is ernstig gekwetst aan een voet, en had in het achterhoofd een diepe wonde.

In vliegende vaart wordt hij naar De Panne gebracht naar het oorlogshospitaal “ l’Océan “ Wie is dat ? Iedereen trekt de schouders op, waar hebt ge hem gevonden? Soldaten zijn vindingrijk, en terstond prijkt op zijn wiegje de naam Pervyse, tot aan zijn 19e jaar zal hij door het leven gaan als Meneerke Pervyse.

Wat kunnen ze in Godsnaam doen met dat ventje in zo een instelling? Dus de reis gaat verder, hij wordt overgebracht naar een kinderziekenhuis in Neuilly, Parijs.

Leopold Harte, een Belgische Res OFFR, is kort na de oorlog op missie met een Belgische –Luxenburgse delegatie in Parijs.

Tijdens een wandeling komt hij voorbij een Amerikaans kinderziekenhuis voor oorlogswezen, hij blijft kijken naar de spelende kinderen, eentje trekt zijn bijzondere aandacht, het mankt. Hij wenkt de verpleegster en informeert naar de naam? On l’Appelle Pervyse.

Leopold is stomverbaasd, het is het kindje uit het hospitaal in De Panne, Leopold zelf is Groot oorlogsinvalide, en heeft het kindje gekend toen hij zwaargewond verbleef in het Hospitaal, toen brachten ze daar Pervyse binnen.

Hij neemt het kindje mee naar Bouillon, zijn verblijfplaats, om het te adopteren.

Meneerke Pervyse is nooit officieel geadopteerd, toen de procedure liep is Leopold verongelukt in 1934 te Tervuren.

Albert was toen 19 jaar, en huwde met De Haes Aline, hij is overleden als Ameeuw Albert ( alias meneerke Pervyse ) te Ukkel op 26 februari 2002.

Op ons oorlogsmonument staan hun namen in steen gegrift, samen met de 15 gesneuvelde Mil van Pervijze, en de nog 19 overige gekende burgerslachtoffers :

Hermine DECLERCQ 44 jaar
Margriet AMEEUW 19 jaar
Gerard AMEEUW 2 jaar

Stil en vergeten, meestal, lopen wij er wekelijks achteloos aan voorbij.

Riekaert Roger - AdjtChef b.d. - Voorzitter NSB/Pervijze

G- (15)

Eerst vond nog een hulde plaats aan het brandglasraam van Joseph De Ridder

G- (37)

Geachte Vrienden,

We bevinden ons hier in de St.Niklaas beuk van onze Kerk

Brandglasraam van Joseph De Ridder

Joseph DE RIDDER was een van de velen die sneuvelden op het grondgebied van Pervijze, tijdens de IJzerslag. Hij was een jongen uit Deurne, en was in zijn laatste jaar notariaat te Leuven. Hij sneuvelde op 26 oktober 1914 , 22 jaar oud was hij. Werd begraven op het kerkhof van Pervijze , en na de oorlog werd zijn lichaam nooit teruggevonden.

Daarom hielden zijn ouders eraan, als laatste Eerbewijs aan hun zoon, in de heropgebouwde Kerk ( 1923 ) dit glasraam te plaatsen.

Dit glasraam is voor ons een van de tastbare symbolen, en een bewijs voor de ontelbaren die hier voor onze Vrede gevallen zijn.

Vlag

Rechts zien we de eerste vlag van de Oud-strijders vereniging afdeling Pervijze, ze dateert van 1923.
Ze werd prachtig gerestaureerd, als blijvende stille getuige kreeg ze een plaatsje in onze Kerk. Er is geen monumentje of oorlogsgedenkteken in onze Westhoek waar ze niet gewapperd heeft.

Gedragen en gevolgd door onze voorgangers met eerbied voor de gebrachte offers

Mag ik dan ook aan U allen eerbiedig een minuut stilte vragen,

G- (40)

Daarna vond de hulde plaats aan het monument voor de kerk.

11 november, Dag van herdenken en van feestvieren. Herdenken van de gebrachte offers voor onze vrijheid, feestvieren om de wapenstilstand en de herwonnen vrede. Het is precies 94 jaar geleden dat een einde kwam aan de grote oorlog, WO 1, en 67 jaar geleden kwam een einde aan WO 2, beiden worden overal herdacht op 11 November van elk jaar. Het lijden en de ellende dat zij meebrachten was voor beiden even groot. We herdenken in het bijzonder onze Militaire en Burgerslachtoffers in onze Federatie, Lampernisse- Oostkerke- Pervijze-. Stuivekenskerke.

- Oorlog en geweld behoren jammer genoeg nog altijd tot het alledaagse in onze wereld. Erger nog, we zijn als het ware gevoelloos geworden voor de miserie van anderen.. Daarom is het zo belangrijk ons regelmatig te bezinnen, en te herinneren, aan wat vroeger is gebeurd . Het is deze herinnering en kennis, die ons de weg moet wijzen naar een duurzame vrede, en verdraagzame toekomst.

Elk oorlogskerkhof, van eender welke natie, is een waarschuwing voor ons allen. Elk soldatenkruisje staat er, als een vingerwijzing , mensen die zonder oorlog niet op deze wijze hadden moeten sterven. Bestaat er een betere voorspraak voor de Vrede? Men kan slechts stil worden, en bewust van de grootte der gebrachte offers.

Oorlogsgraven zijn de grootste leraars voor de Vrede, aldus ( Albert Schweitzer ( 1875-1965 )

Niemand is in staat om de verschrikkingen te beschrijven. In mijn geheugen zoek ik naar beelden, bepaalde gebeurtenissen van dit drama, van deze nachtmerrie, die eenmaal 4 jaar duurde en daarna nog eens 5 jaar, zonder enig medelijden, zonder onderbreking. omdat de mens nu eenmaal zo moeilijk lessen trekt uit het verleden. Zoveel onschuldigen weggemaaid , en twintig jaar later die nieuwe uitmoording van miljoenen op de slagvelden, en de verschrikking van de kampen. Wie kan zich het lijden van elk van hen voorstellen.

Oorlog wordt door soldaten gevoerd, maar door politiekers gemaakt. Maak geen ruzie onder elkaar, en wees verdraagzaam, alleen zo komt nooit meer oorlog .

De tijd snelt onverbiddelijk voorbij, van de eerste WO zijn geen overlevenden meer, en van de 2é dunnen hun rangen van jaar tot jaar snel uit. In onze federatie zijn we nog met twee rechtstreeks betrokkenen. Dhr. Marcel Vercruysse heeft de 18 daagse veldtocht overleefd , momenteel verblijft hij in het Rust & verzorgingstehuis St.Jozef te Woumen, en Dhr. Maurits Vandamme werd als 17 jarige verplicht tewerkgesteld in Duitsland. Straks gaan we hen begroeten tijdens de receptie, want beiden zijn aanwezig.

Als de laatste van ons zal verdwenen zijn, wil ons dan nooit vergeten, aldus een kameraad oud-strijder.

Daarom herdenken wij :

Als wij hier vandaag allen samen staan, geschaard rond ons oorlogsmonument,” de calvarie “, onze onderscheidingen dragen, straks de klaroen laten schallen, dan is dit niet om een militair heimwee te doen heropleven. Het is het bewustzijn van de grootte der gebrachte offers van duizenden soldaten , die in gevechten voor onze vrijheid, het hoogste offer hebben gebracht, dat van hun jonge leven Laat U niet meesleuren in de onverschilligheid en vergetelheid. Denk er steeds aan dat vrijheid geen geschenk is van de hemel, maar het resultaat van offers, waakzaamheid, en voortdurende inzet.

Is dan alles negatief? Bijlange niet. Waarden spreken ons nog aan. Er is nog dankbaarheid, en dienstbaarheid voor de gemeenschap. Er zijn vele mensen die zich onbaatzuchtig en zonder berekening inzetten. Europa ontvangt de Nobelprijs voor de Vrede. De vroegere vijanden zijn er in geslaagd om het slagveld Europa te herschrijven in een voorbeeld, en garantie voor de Vrede.
Maar vooral Jullie hier aanwezig op de eerste plaats, U bent de getuigen dat de gebrachte offers niet te vergeefs waren.

Dood is men slechts als men vergeten is. Deze doden slapen niet, hun naam staat op deze stenen, de herinnering aan de gebrachte offers is het enige gebed dat zij ons vragen.

Een dag van herdenken, is nu even stil worden, en dankbaar in herinnering houden, wat mensen in eenvoudige dingen voor elkaar kunnen zijn

Voor hen allen vraag ik dan ook tijdens de bloemenhulde een minuut eerbiedig de stilte te bewaren.

Na de bloemenneerlegging zullen wij bloemen brengen naar onze collega, de jonge Canadese piloot, hier gevallen voor onze vrijheid, ver van huis en thuis, maar zeker nooit vergeten.

Riekaert Roger - Adjudant Chef/BD - Voorzitter

G- (43)

Daarna vond nog een hulde plaats aan het graf van James-Albert-ROBERTSON

James Albert ROBERTSON, Canadees piloot van het 412° Squadron Canadian Royal Air Force onder Brits bevel, gestationeerd op Biggin Hill bij Londen.

Op 29 november 1943 was James Robertson en zijn collega Coles met hun Spitfire boven Duinkerke toen zij tijdens een luchtgevecht met 6 Duitse Focke Wulfs , omstreeks 10u10 in de voormiddag contact verloren met hun eenheid. Rond 10u30 is hij dodelijk getroffen neergestort op het grondgebied van Pervijze, bij Schoorbakkebrug, een 100 tal meter deze kant van de Ijzer. Zijn collega Coles storte neer in de omgeving van Veurne, en werd KG genomen, hij kwam terecht in Stalag Luft III nabij Polen.

Op 14 Maart 1946, werd op bevel van het Canadese leger, overgegaan tot ontgraven van de resten, enkel het stoffelijk overschot van de piloot werd uit het wrak bevrijd en officieel geïdentificeerd als James Albert Robertson. Het toestel zelf bevindt zich nog steeds in de bodem, de juiste plaats is ons op enkele meters na bekend. Vier dagen later, op 18 maart 1946, werd James Albert Robertson met Militaire eer op ons kerkhof begraven. Belgische & Canadese Militairen bewezen de laatste eer.

Het is lange tijd stil gebleven rond het oorlogsslachtoffer, hij lag hier een beetje vergeten, verlaten, zoals zo dikwijls het geval is. De NSB/Pervijze zorgt nu voor het onderhoud en eerbetoon aan onze gevallen makker, ook onbekende dorpelingen die het hart op de juiste plaats dragen vergeten nooit om hem met Allerheiligen bloemen te bezorgen, en de plantjes te onderhouden, en elke 11 November op Wapenstilstand brengen wii hem samen met de plaatselijke bevolking een passend eerbetoon, uit eerbied en dankbaarheid voor het gebrachte offer. Rust zacht James, ver van huis in vreemde bodem, het moge een troost wezen te rusten op een plaats waar mensen nog dankbaar en erkentelijk zijn,

We zullen nu overgaan tot bloemen neerlegging. Mag ik dan ook vragen aan Kol Buyssens Christiaan & AdjtMaj. Rik Riekaert, onze Luchtmachters hier aanwezig, om in ons aller naam, als teken van onze blijvende dank, deze te willen neerleggen.

RIEKAERT Roger - Adjt Chef/BD - Voorzitter NSB

G- (60)

Daarna was het tijd voor de receptie en een dankwoord.

Beste aanwezigen,

Ik ben vandaag een tevreden mens, een blij mens, gewoon dank zij U allen, die zo spontaan jaar na jaar positief onze oproep beantwoorden , een oproep voor VREDE, boven alle politieke of gelijk welke kleur, boven alle rang en stand, een dag eens samen de rangen sluiten, en eens samen dankbaar zijn, wat zullen zij die voor onze vrijheid zo diep gegaan zijn in het vervullen van hun plichten, vandaag tevreden op ons neerkijken..

Als U mij toestaat, geniet intussen nog maar wat van het aperitief, ik zal het houden zoals in de tijd van de mini rokjes, altijd nog net iets te lang, maar,

Graag zou ik een paar mensen willen danken.

In de eerste plaats U allen hier tegenwoordig, de vele trouwe & ook nieuwe gezichten, uw aanwezigheid is het mooiste gebed dat U onze oorlogsslachtoffers, en allen die zich inzetten voor VREDE kan geven. Hun offer is niet te vergeefs geweest.

We verheugen ons dat onze laatste overlevende OS Dhr. Marcel Vercruysse (94 j.) & onze gedetineerde, Maurits Vandamme (87 j.) & zijn vrouwtje Laura hier in ons midden zijn. En vinden het passend om hen in uw naam een geschenkje aan te bieden.

Wij danken hartelijk

EH Deken, voor zijn mooie Homolie en zijn gebed,
Het zangkoor ’Nicolas Pervisum’ voor het opluisteren van de plechtigheid, het was mooi, uw mooie klanken hebben ons ontroerd, onze hartelijke dank voor jullie inzet..
Onze Kerkgarde ( de suisse) Dhr.Gabriel Verstraete in groot ornaat, die mede uitstraling heeft gegeven aan het gebeuren, dank u . Ook om als Gemeenteraadslid en vertegenwoordiger der Stad Diksmuide, de bloemen te hebben neergelegd in ons aller naam.
De Rechterlijke macht, vertegenwoordigd door Dhr. Georges Vandewoude , dank
Ook aan Fabienne & Peter, onze lokaalhouders, die direct bereidt waren zonder financieel belang in te staan voor de receptie. En ter beschikking stellen van de zaal. Ge moet het maar doen.
Mijn persoonlijke dank aan mijn collega’s de Mil., ondanks niet aflatende eigen problemen, reorganisatie na reorganisatie, DIENEN en DANKBAAR zijn, dank voor uw trouwe inzet en vriendschap. Dank voor het neerleggen der bloemen aan onze Canadese collega Pilot Officer James Robertson.
In het bijzonder mijn echtgenote Noella, onze secretaris, die eindeloos werk verzet tijdens de voorbereiding van dit alles, en weet dat ik al eens lastig kan doen tijdens deze periode.

Hebben zich verontschuldigd : Dhr. André Vande Woude, die toch zo vriendelijk is geweest om ons financieel een ruggesteuntje te geven, waarvoor onze dank

En mocht ik al iemand vergeten zijn, wees dan niet gekwetst, ook naar jullie gaat onze dank

Nog 2 praktische zaken.

Omdat koken geld kost

En om dit alles te kunnen volhouden hebben wij U nodig, daarom durven we vragen om aan te sluiten als sympathisant, er wordt geen steun kaarting meer georganiseerd , omdat ik het zo moe ben om altijd te moeten gaan schooien met kaarten. We zullen eens langs komen om de lidgelden van de Sympathisanten te vernieuwen, ooit waren uw voorgangers met meer als 150 leden, iedereen is welkom bij ons, De sympathisanten betalen 5 € per jaar, U komt dan voor op onze lijst die reeds bestaat vanaf 1922, en ze worden goed besteed..

Zo, eindelijk, hebben jullie er ook dorst van gekregen? laten wij het glas heffen samen op de Vrede, Vriendschap, maak er een gezellige dag van, en op hopelijk NOOIT GEEN OORLOG MEER. Carpedien U allen

Smakelijk iedereen

RIEKAERT Roger - Voorzitter

G- (72)

Pagina aangemaakt door Roger Riekaert.

Klik hier als je zelf een fotopagina wenst aan te maken. Op deze pagina vind je alle info hoe je dit kunt doen.

You can always send your own page with picture(s). Click here to do so